Over witte bergen naar de Zwarte Zee
Net voor de sneeuwstorm bereikten we het hoogste punt van onze reis tot nog toe. Daarna volgden de afdaling naar de Zwarte Zee en het laatste stukje Turkije.
Van de steppe naar het maanlandschap
Met een gerepareerde fiets en een genezen hond reed ik verder over golvende vlaktes en langs kale heuvels. We waren op weg naar de bergen van Oost Turkije. Vrienden stuurden berichten vol medelijden dat ik hier doorheen moest. Maar ik vond het prachtig.
Het hart van Turkije: fietspech, gewonde hond en prachtig uitzicht
Als een speer zouden we voortrazen over de vlakten waar vroeger de Turkse en Mongoolse legers overheen daverden. Maar mijn paard ging door de hoeven, en de hond ook.
Verlaten hoogvlakten
Vanaf Eskeşehir reden we een andere wereld binnen. We verruilden de bossen en fruitbomen voor heuvels, eenzame hoogvlakten en dorpjes met gepleisterde huizen of hutten. Een zware tocht, die me het vertrouwen gaf dat we de rest door Turkije ook aankonden.
Oversteek naar Anatolië
We zijn met de boot overgestoken naar het Aziatische deel van Turkije en hebben daar de eerste 300 kilometer afgelegd.
De laatste 300 kilometer naar Istanbul
De reis naar Istanbul zit erop. We hebben de laatste kilometer gefietst. Daarachter ligt een nieuwe reis.
Gedoe aan de rand van de Europese Unie
Een relaxed dagje fietsen door het drielandenpunt Bulgarije-Griekenland-Turkije werd een zoektocht naar een manier om Turkije in te komen.
Een kleine week Bulgarije
We hebben maar een kleine week in Bulgarije doorgebracht, lang niet zoveel als ik had gewild. En we zitten eindelijk op de Sultans Trail.